DUHAN SÛRESİ: Kur'an-ı kerîmin kırk dördüncü sûresi. Duhan sûresi Mekke-i mükerremede nazil olmuştur (inmiştir). Elli dokuz ayet-i kerîmedir. Adını onuncu ayet-i kerîmede geçen ve duman manasına olan duhan kelimesinden almıştır. Bir rivayete göre duhan kıyametin büyük alametlerinden birisidir. Sûrede, Kur'an-ı kerîmin mübarek bir gecede (Kadir gecesi veya Berat gecesinde) nazil olduğu, inanmıyanların nasıl bir azab görecekleri, Mûsa aleyhisselam ile Fir'avn'ın ve kavminin kısaları anlatılarak, inanmıyanlar îkaz edilmekte ve yine inanmıyanların, kıyameti inkar etmelerinin ve cahilce iddialarının çirkinliği anlatılmaktadır. (İbn-i Abbas, Ebû Hayyan Endülüsî, Taberî) Duhan sûresinde mealen buyruldu ki: Muhakkak biz (Kur'an-ı kerîmi) mü'minler üzerine bereketi çok olan, çok kimsenin af ve mağfiret olunduğu, bağışlandığı bir gecede (Kadir gecesinde veya Berat gecesinde) indirdik. Biz (O'nunla kafirleri) azab ile korkuturuz. (ayet: 3) O gün (kıyamet günü) dost dostunu (akraba akrabayı) azabdan kurtaramaz. Ancak Allahü tealanın merhameti ve izni ile bir mü'min bir mü'mine şefaat edip, azabdan kurtarabilir. Allahü teala Azîzdir. Azab edilmesini emrettiğine kimse yardım edemez. Rahîmdir, merhamet olunmasını emrettiğinden de merhametine kimse mani olamaz. (ayet: 41-42)
