Dini bir terim olarak dua, kulun bütün benliğyle Yüce Yaratana yönelerek O'ndan dilekte bulunması ve O'ndan bir şeyler istemesidir. Diğer bir deyişle Allah'ın yüceliği karşısında kulun acizliğini itiraf ederek, sevgi ve yüceltme duyguları içinde O'nun lütuf ve yardımını dilemesidir. Ayrıca günlük kullanımda Allah'a sunulacak talepleri içeren ifadelere ve bunların metinlerine de dua denilmektedir. Dua, sadece Allah'a yakarış demek değildir. Dua aynı zaman da Allah ezze ve Celleye olan iman ve teslimiyetin bir ifadesidir. Bu açıdan dua, insanın Allah'a olan güveninin ve bağlılığının bir göstergesidir. Yüce Allah dua eden insanlara değer verir. Çünkü dua eden insan bu eylemiyle Yüce Allah'a bağlılığını ve nihaî olarak O'na başvurduğunu göstermiş olmaktadır. Yüce Allah da elbette kendisine yönelen ve O'nun yüceliğine sığınan insana değer verecektir. Buna karşın, kendisini dua yapacak konumda görmeyen ve âdeta duaya ihtiyacı yokmuş gibi hareket eden insan ise bu hareketiyle Allah'a karşı ihtiyacı olmadığı anlamına bir tavır sergilemiş olur. Hâlbuki hiçbir şeye ihtiyacı olmayacak olan yanlızca Yüce Allah'tır. Onun için böyle hareket eden insan Yüce Allah da değer vermez Kur'an-ı Kerim'deki konuya ilişkin bir ayetin meali şöyledir: " De ki: Kulluğunuz olmasa Rabbim size ne diye değer versin?..." (Furkân 77). "Rabbiniz şöyle dedi: Bana dua edin, duanıza cevap vereyim. Bana kulluk etmeyi kibirlerine yediremeyenler aşağlanmış bir halde cehenneme gideceklerdir" (Mü'min,40/60) ayeti de dua etmemenin kullukla bağdaşmayan özelliğine dikkat çekmektedir. Kur'an-ı Kerim'de, "Bana dua edin, duanıza karşılık vereyim." "Beni anın ki ben de sizi anayım..." (Mü'min,40/60) buyrulmaktadır. Yüce Allah kulunun kendisine sığınmasın dan,yakarmasın dan ve yardım istemesinden hoşnut olmaktadır. Çünkü bu durum,kulun,Yaratıcının sınırsız güç ve kudretini ve O'na olan ihtiyacını ortaya koyması, O'nun lütuf ve ihsanı olmadan varlığını sürdürmesinin mümkün olmayacağını itiraf etmesi anlamına gelmektedir. Diğer taraftan dua, insanı ruhan ve hissen rahatlık, huzur ve mutluluk meydana getirir. Sonuçta dua kişinin ahlaki arınmasına ve yücelmesine, duyarlı bir vicdan ve sağduyu sahibi olmasına katkıda bulunur. Kısacası dua, Rahmeti sonsuz olanın rahmet hazinelerini açan bir anahtardır. Kişinin karşılaşacağı sıkıntılara ve acılara karşı tükenmez bir güç kaynağıdır.
