Dua, müminin kendini Cenab-ı Allah’a yaklaştırmak için yaptığı bir çaba, psikolojik bir rahatlık, huzur ve mutluluk kaynağıdır. Dünya nüfusunun çoğunluğuna rağmen birçok kişi, yalnızlıktan şikâyet eder. İnsanlar arasındaki iletişim zayıflığı, sevgi yetersizliği, komşuluk ve arkadaşlık bağlarının kaybolması nedeniyle insanlar, birbirlerine yabancılaşmıştır. "Ferdileşme" olarak adlandırılan bu olgu, kişilerin hayata bakışlarını olumsuz etkiler ve böylece insan, kalabalıklar içinde yalnızlık çeken bir varlık konumuna düşer. İşte dua müminler için; ruhani bir sığınaktır, yardım, maneviyat ve güç tazeleme kapısıdır. Bu nedenle dua, Müslümanın hayatının ayrılmaz bir parçasıdır, mü'minin gecesi ve gündüzü, evinde ve iş yerinde gönlü ve dili daima duadadır . Duası kabul olan kullar arasına girebilir ise kişi, dünya ve ahiret mutluluğuna ermiş demektir. Sahabeden Hz. Enes'in (radıyallahu anh) bildirdiğine göre dua eden müminin en az üç kazanımı olur: İstediği hemen verilir ya da günahı bağışlanır yhut sevabı ahirete bırakılır" (Abdürrazzak, Dua, No: 19649) Resul-i Ekrem Efendimiz (s.a.v)) da şöyle buyurmuştur: مَا مِنْ دَاعٍ يَدْعُو اِلَّا اسْتَجَابَ اللّٰهُ لَهُ دَعْوَتَهُ اَوْ صَرَفَ عَنْهُ مِثْلَهَا سُوءًا اَوْ حَطَّ مِنْ ذُنُوبِهِ بِقَدْرِهَا مَا لَمْ يَدْعُ بِاِثْمٍ اَوْ قَطْعِ رَحْمِ "Dua eden bir müminin; günah olan bir şeyi istemedikçe yahut akrabalık ilişkisini kesmek için dua etmedikçe Allah Azze ve celle ya onun duasını kabul eder veya ondan duası nispetinde bir kötülüğü uzaklaştırır veya onun duası kadar günahlarını siler" (Abdürrazzak, Dua, 18650) Mü'min, usul ve adabına uygun olarak dua ettiği vakit duası makbul olur ve bunun istifadesini ve etkisini dünya ve ahirette görür. Allah Azze ve celle, ayetlerde dua edenin duasını kabul edeceğini bildirmektedir: "Kullarım, sana benden sorarlarsa (onlara söyle): Ben (onlara) yakınım. dua eden, bana dua ettiği zaman onun duasına karşılık veririm. O halde onlar da bana karşılık versin (benim çağrıma uysun)lar, bana inansınlar ki, doğru yolu bulmuş olalar.” (Bakara, 2/186); "Ya da sıkıntı ve ihtiyaç içinde olana, kendisine dua ettiği zaman icabet eden, kötülüğü açıp gideren ve sizi yeryüzünün halifeleri kılan mı? Allah ile beraber başka bir ilah mı? Ne az öğüt-alıp düşünüyorsunuz." (Neml, 27/62) Birinci ayette dua edenin duasını kabul edileceğini, ikinci ayette ise darda ve sıkıntıda kalanının sıkıntısını giderileceğini bildirilerek Allah Azze ve celle'nin dualara icabet eden olduğuna işaret edilmektedir. “Şüphesiz Rabbim duaları işitendir” (İbrahim, 14/39; bk. al-i İmran, 3/38); “O'ndan mağfiret dileyin, sonra O'na tövbe edin! Çünkü Rabbim yakındır, (duaları) kabul edendir" (Hud, 11/61) anlamındaki ayetlerde ise Allah Azze ve cele'nin “karib” (kullarına yakın), “semi’u’d-dua” (duaları işiten) ve “mücib” (duaları kabul eden) olduğu bildirilmektedir. Resul-i Ekrem Efendimiz (s.a.v) de; إنَّ اللَّهَ حَيِيٌّ كَرِيمٌ يَسْتَحْيِي إذَا رَفَعَ الرَّجلُ إلَيْهِ يَدَيْهِ أنْ يَرُدَّهُمَا صِفْراً خَائِبَتَيْنِ "Allah Azze ve celle, haya sahibidir, çok kerimdir ve bir insan iki elini kaldırıp kendisine dua ettiği zaman o kalkan iki eli boş çevirmekten haya eder" (Tirmizi, Deavat,118) anlamındaki hadisi ile Allah Azze ve celle duaları kabul edeceğini beyan etmiştir.
