İslam İyiliği Emrediyor, Kötülüğü Men Ediyor İyilik, dinin emrettiği; kötülük de dinin yasakladığı şeydir. Başka bir ifadeyle iyilik, Kur’an ve Sünnet’e uygun düşen şeylerdir; kötülük ise YüceAllah’ın razı olmadığı, haram ve günah olan şeylerdir. Sizden kim bir kötülük görürse onu eliyle değiştirsin; buna gücü yetmezse diliyle onun kötülüğünü söylesin; buna da gücü yetmezse kalbiyle ona buğzetsin. Bu ise imanın en zayıf derecesidir. (Müslim, İman,20;Ebu Davud,) Hadis-i şerif, müminin her zaman görevinin ve sorumluluğunun olduğunu bize hatırlatır. Zira mümin, iyiliği emir ve kötü işlerden sakındırmak farz-ı kifayedir. Müslümanların bir kısmı bu vazifeyi yapmakla diğe Müslümanlardan bu farziyet düşer. Ancak kişi bunu yapmassa o zaman bütün Müslümanlar günaha girer. Bütün peygamberler bu vazifeyi yerine getirmek için gönderilmiştir. Allah’u Teala, “ İçinizden hayra çağıran, iyiliği emredip kötülükten sakındıran bir topluluk bulunsun. İşte kurtuluşa erenler onlardır” (Âl-i İmran 3/104) emrini vermektedir. İslam ümmeti, insanlık için en hayırlı topluluktur. Çünkü fertleri birbirlerinin bütün dertleriyle ilgilenen kişilerden meydana gelir. Oysa diğer toplumlarda iyilik ve kötülük her ferdin kendi sorunu ve kendi meselesidir. Bu sebeple bu şerefli görev, Hz. Peygamberin ümmetine verilmiştir. Şu ayet de bu hususu tayin etmektedir: “Siz insanlar için çıkarılmış en hayırlı bir ümmetsiniz. İyiliği emreder, kötülükten vazgeçirmeye çalışılırsınız.” (Âl-i İmran 3/110) İyiliği emreden ve kötülüğü menederken şu ayeti hiç unutmamalıdır: “ Hikmet ve güzel öğütle Rabb’inin yoluna çağır ve onlarla en güzel şekilde mücadele et! “ (Nahl 16/125; Taha 20/43)
