isanların terbiye yolları çeşitlidir. En son başvurulacak terbiye biçimi ise dayaktır. Mamafih Hz. adem cennet çıkarıldığında yanında bir asa var imiş. Yaşlanınca bu asaya dayanarak yürürmüş. Bu dayak (dayanak, baston) daha sonra peygamberden peygambere miras kalarak Hz. Musa’ya ulaşmış. Hz. Musa bununla davarlarına yaprak silkeler ve ona dayanarak yürürmüş. Kahinlarin yılanlarını yutan ejderha, işte bu dayak (asa) imiş. Bu söz mecazen dayak kullanma yaşına gelen insanların artık cenneti düşünüp hedefleyerek yaşamaları gerektiğini ima eder. Lakin bazı cahil ve kaba insanlar bu söz ile insanı terbiye ederken sopa (vurma) kullanılabileceği yorumunu yapmışlardır ki çok hatalıdır. Disiplin sağlanması için gerektiği hallerde dayağa başvurmak da kişileri yola getirir, düzen ve nizamı korur, toplumun veya çevrenin huzurunu sağlamış olur. (Ayrıca bk. Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir.) Her türlü tedbirin fayda etmediği durumlarda kişileri dayak ile yola getirmenin de mümkün olduğunu vurgulamak için söylenir.
