Çocuk eğitiminde kız ve erkek farkli mı terbiye edilir?

Çocuk eyitiminde kız ve erkek farkli mı terbiye edilir?


Kız ve erkek farklı fıtratlara sahip iki ayrı insan olduğu için bunların eğitim ve terbiyeleri de ayrı ayrı ele alınmalıdır. Konuyla ilgili yapılan çalışma ve anketler de göstermiştir ki kadın ve erkekler arasındaki fark sadece vücut ve organlarla sınırlı kalmamakta, bunların ilgileri, meyilleri, his ve duygu dünyaları, ihtiyaçları beklentileri, akıl yapıları, hâdiselere yaklaşım tarzları, hayattan beklentileri vs. birbirinden tamamen farklı olmaktadır. O hâlde kız ve erkek çocukları kendi fıtratları istikametinde bir terbiyeye tâbi tutulmalı ve ileriki hayatlarında onlardan beklenen aslî vazifeler nelerse terbiyede bunlara öncelik verilmelidir.
Batı, birçok konuda olduğu gibi bu konuda da yanılmış, seleflerinin kadına bakışıyla ilgili hatalarını tashih edeyim derken dengeyi kaçırmış; ifrattan kurtulmaya çalışırken tefrite düşmüştür. Yani birçok haktan mahrum bırakılan, ruhu olup olmadığı tartışılan, toplumsal hayatta hiçbir değeri olmayan kadını düştüğü bu çukurdan kurtarmaya çalışan Avrupa, “ feminizm” veya “ hümanizm” adı altında kadını yeniden ele almış ancak bu sefer de onun fıtrat ve tabiatını göz ardı ettiği için ona karşı başka bir zulüm irtikâp etmiştir. Kadına hakkını verme davasında olan bu yeni anlayış bir tepki hareketi olduğu için dengeyi kaçırmıştır. Bunun neticesi olarak da bu iki cins arasında fark olmadığını iddia etmiş, kadının da erkeğin yaptığı işleri yapabileceğini söylemiş, iki cins arasında meslekî fark gözetmenin yanlış olduğuna inanmış ve okullarda kadın ve erkeğe farklı tatbik edilen her türlü program ve tedrisatı değiştirerek her iki cinsi de aynı eğitime tâbi tutmaya çalışmıştır. Batının bu yaklaşımında isabet edip etmediğini anlamak için onların ahlâkî durumlarına, mutluluk seviyelerine, intihar ve boşanma oranlarına, yaşanan müstehcenliğe vs. bakmak yeterli olacaktır zira Cenâb-ı Hakk’ın yarattığı fıtrat kanunlarına karşı gelinemez. Bir başka ifadeyle fıtrat, fıtrî olmayan şeyleri reddeder.
Evet, kız ve erkek çocukları arasında herhangi bir ayrıma gitmeden bunlara aynı terbiyenin verilmesi, ileri yaşlarda bir kısım menfi tesirlere sebebiyet verecektir. Bu aynı zamanda aile hayatını bozacak ve dolayısıyla toplum hayatında da bir kısım arızalar meydana getirecektir. Bu açıdan çocukların çevrelerinde olup bitenleri fark etmeye başladıkları yaştan itibaren giyimde, konuşmada, tavır ve davranışlarda kız ve erkeğe kendi cinsine özgü bir terbiye verilmelidir. Daha sonraki hayatlarında onlardan ne gibi vazifeler beklediğimizi nazara almalı, onların daha başarılı olacağı meslek ve uğraş alanlarını da hesaba katmalı ve onlara buna göre bir terbiye vermeliyiz.
Özellikle kızların daha ziyade hissî ve kalbî dünyalarının gelişmesine hizmet etmeli, gelecek nesillerin onlara emanet edileceğini unutmamalı ve erkeklerle yarış havasına girme gibi takıntılardan uzak tutarak onlara kendi istidat ve kabiliyetleri istikametinde bir eğitim vermeliyiz. En azından onların eğitimine, okumasına ve mesleğine gösterdiğimiz ehemmiyet kadar ev işlerini öğrenmelerine, iyi bir anne ve eş olmalarına da ihtimam göstermeliyiz. Okul ve meslek seçiminde de hassas olmalı ve onları bir mesleğe yönlendirirken bir taraftan dinin emirlerini, diğer yandan da onların tabiatlarını göz önünde tutmalıyız.