CASİYE SÛRESİ: Kur'an-ı kerîmin kırk beşinci sûresi. Ha-mîm de denir. Casiye sûresi, Mekke'de nazil olmuştur (inmiştir). Otuz yedi ayet-i kerîmedir. "Korku ve endişe yüzünden ayakta duramayıp diz üstü çökmek" anlamına gelen ve yirmi sekizinci ayette geçen Casiye kelimesi, sûreye isim olmuştur. Sûrede, Allahü tealanın v arlığını, kudret ve azametini, büyüklüğünü gösteren eserlere dikkatler çekilmekte, kafirlerin inkarcı tutumlarına işaret edilmekte, İsrailoğullarının Allahü tealanın lütuf ve ihsanlarına kavuştukları halde nîmete nankörlük ettikleri haber verilmekte, kıyamet gününün dehşetli durumu ve o gün insanlar hakkında amel defterlerinin şahitlik edeceği, mü'minlerin, inananların ahirette büyük nîmetlere kavuşacakları müjdelenmekte, inkarcıların inanmıyanların, inançları bozuk olanların ise, şiddetli azaba uğrayacakları, Allahü tealanın büyüklüğü, bütün kainat (evren) üzerindeki hakimiyeti ve daha başka hususlar bildirilmektedir. (Fahreddîn Razî) Casiye sûresinde mealen buyruldu ki: Kim salih (güzel, iyi) bir amel işlerse, (bunun sevabı) kendi lehine; kim de kötülük ederse (bunun cezası) kendi aleyhinedir. Sonra (hepiniz) Rabbinize döndürüleceksiniz. (ayet: 15) Kim, Ha-mîm (el-Casiye) sûresini okursa, hesab günü Allahü teala onun avretini (utanılacak şeylerini) örter ve korkusunu giderir. (Hadîs-i şerîf-Envar-ut-Tenzîl ve Esrar-üt-Te'vîl)
