Ashab-ı medyen Medyen halkı demektir. Medyen, Akabe körfezinden Humus vadisine kadar uzanan bölgenin adıdır. Medyen halkı; putperest, bozguncu, fâsık ve kâfir bir toplum idi. Ölçü ve tartıyı tam yapmazlar, insanların haklarını eksik verirler ve haksızlık yaparlardı. Hırsız ve hilebaz idiler. Allah, kendilerine Şuayb'ı (a.s.), peygamber olarak gönderdi. Şuayb (a.s.) tatlı dili, fasih, beliğ ve tesirli sözleriyle Medyen halkını tevbeye, tevhide, ibâdete ve kötü davranışları bırakmaya davet etti. Ancak Şuayb peygamberin dâvetine uymadıkları gibi, onu yalanladılar ve yalancılıkla suçladılar, ona büyülenmiş dediler. Mü'minleri Allah yolundan men ettiler. Allah da onların kâfir olanlarını korkunç bir ses ve zelzele ile helâk etti. Yurtlarında çöküp kaldılar (A'râf, 7/85, 86, 91, 92, 93,102; Hûd, 11/85-90, 94; Şu'arâ, 26/183-186)
