ARASAT MEYDANI: Öldükten sonra insanların ve diğer canlıların diriltilip toplanacakları meydan. Buraya mevkıf ve mahşer de denir. (Bkz. Mahşer) Kıyamet günü eshabımdan herbiri, kabirlerinden kalkarken, vefat ettiği memleketin bütün mü'minlerinin önlerine düşerek ve onları nûr ve ışık saçarak Arasat meydanına götürür. (Hadîs-i şerîf-Tirmizî) Kıyamette herkes Arasat meydanında elli mevkıfte (yerde) durdurulur. Her mevkıfte bin sene kalırlar. (Kadızade Ahmed Efendi) Arasat meydanında meşakkat (zorluk) ve sıkıntıda olanlar, kafirler ile fasıklardır (günahkarlardır). Onların halleri çok korkunç olup, güneş başlarına bir mil kadar yakın gelir. Herkes günahı kadar terler. Kimi dizine, kimi boğazına, kimi tepesine ka dar ter içine gömülürler. (İmam-ı Birgivî) Üzüntü ve pişmanlık ve kendine yanmaktan, Bir hasrettir yükselir, Arasat meydanından, Anne, gözünün nûru evladını tanımaz, Kardeş, ciğer paresi kardeşini aramaz. (Mevlana Muhammed Rebhamî)
