AMİN: Kabûl et manasına, dua sonunda söylenen söz. Her kim namazdan sonra imam ile dua edip, amin derse, amin kelimesinin harfleri dörttür, her harfine bin melek nazil olur (iner). Bunlar ta kıyamet gününe kadar bu kimse için dua ederler. (Hadîs-i şerîf-Miftah-ül-Cenne) Allah'ım! Bize, yeterli rızık, bedenimize sıhhat, ölümden önce tövbe etmek, ölürken rahatlık, ölümden sonra mağfiret (bağışlanmak) ve ateşten kurtuluş, Cennet'e girmek, dünya ve ahirette afiyet nasîb eyle! amin. (Kitab-üs-Salat) Bir kimse elindeki kat'î (kesin) haram olan maldan sadaka verse ve sevab umsa, alan fakir de haram olduğunu bilerek verene Allah razı olsun dese, veren veya başka bir kimse amin dese hepsi küfre girer. (Ahî Yûsuf Çelebi) Cemaatle namaz kılarken imam (Veled-dallîn) deyince, imam ve cemaatin ve yalnız kılanın, kendisi Fatiha-i şerîfeyi bitirdikte, yavaşça (amîn) demeleri sünnetdir. (Halebîy-i Sagîr)
