Sözlükte "yokluk, hiçlik, varlığın zıddı ve varlığın yaratılmasından önceki hal" anlamına gelen adem, tasavvufta, "mâsivâ, zulmet, bâtıl, çirkin" anlamında kullanılmaktadır. Tasavvufta adem iki çeşittir: a) Mutlak adem (adem-i mahz); sırf yokluk anlamına gelir. Bu manada adem, var olması mümkün olmayan yok anlamındadır. b) Mümkün adem; mevcut olmayan, ancak var olması mümkün olan yokluktur. Bu anlamda adem, "şey", "ayn" ve "zât" olup bir kısım nitelik ve özelliklere sahiptir. Mümkün adem, Hakk'ın kendisinde tecelli ettiği bir aynadır.
