ABESE SÛRESİ: Kur'an-ı kerimin sekseninci sûresi. Mekke-i mükerremede nazil oldu (indi). Kırk iki ayet-i kerimedir. Birinci ayet-i kerimede yüzçevirdi, iltifat etmedi manasına olan Abese lafzı sûreye isim olmuştur. Sûrede, Kur'an-ı kerimin Allahü teala tarafından bir mev'ize (nasihat, öğüt) olduğu bildirilmekte, Cenab-ı Hakk'ın kudret ve azametine (büyüklüğüne) deliller getirilmekte, kıyamet gününün dehşetli vaziyeti, o gün iyilerin ve kötülerin halleri ve daha başka hususlar anlatılmaktadır. Abese sûresinde mealen buyruldu ki: O gün (kıyamet günü) kişi kardeşinden, anasından, babasından, hanımından ve oğullarından kaçar. O gün onlardan herkesin kendine yeter bir işi vardır. (Herkes kendi derdiyle meşgul olur. Başkasını düşünemez.) O gün yüzler vardır (dünyada iken yaptığı gece ibadetleri veya aldığı abdestler sebebiyle) parıl parıl parlayıcıdır. (Gördükleri nimetler sebebiyle) gülücüdür, sevinicidir. (Bunlar mü'minlerdir.) O gün yüzler de vardır, üzerlerini toz toprak bürümüştür. Onu (da) bir zulmet, karanlık ve siyahlık kaplar. İşte bunlar kafirler, facirlerdir. (ayet: 34-42)
