Peygamber Efendimizin İbadete Verdiği Önem Hz. Peygamber, (s.a.v) her an ve her vesileyle Allah'ı zikrederdi; otururken, kalkarken, yemek yerken, abdest alırken, elbisesini giyinirken... Hz. Peygamber'in (s.a.v) Allah'a olan sevgisi her şeyden üstündü. Tek dostu olarak Allah'ı kabul eder, Allah sevgisinden dolayı sabahlara kadar namaz kılardı. O kadar ki bazen kıyamda durmaktan ayakları şişerdi. Allah'ın elçisi (s.a.v) namazı Rabbiyle buluşma, ona yükselme ve konuşma fırsatı olarak görür; gözünün nuru olarak nitelendirirdi. Çoğu defa namazda gözlerinden yaşlar dökülürdü. Bir yolculuğa ve sefere çıkınca da yolda bineğinin üzerinde nafile namaz kılar, Allah'ı zikrederdi. Kur'an-ı Kerim'i yüksek sesle okurdu. Müjde ve rahmet ayetleri gelince Allah'tan ona da nasip etmesini ister, azap ayetleri gelince Allah'a sığınır, ondan korunmak için Allah'a yalvarırdı. Ramazan ayında ibadetlerini arttırırdı. Ramazanın son on gününde itikafa girer, bütün vaktini Allah'a ibadetle ve zikirle geçirirdi. Ramazan ayı dışında da oruç tutar, şaban ayının tamamına yakınını oruçlu geçirirdi. Her ayın üç gününde, muharrem ayının ilk on gününde ve şevval ayının iki ve yedinci günleri arasında altı gün oruçlu olurdu. Bunların dışında bazen art arda oruç tutmaya başlar, ashabı orucu hiç hiç bırakmayacağını zannederlerdi. Bazen de uzun müddet oruç tutmaz, bu defa da bir daha oruç tutmayacağını düşünürlerdi. Bazen hiç iftar etmeden günlerce oruç tutrdı. Ashabı da onun gibi aralıksız oruç tutmaya çalıştığında ise onları uyarır, Allah'ın kendisini doyurduğunu söylerdi. Bütün Peygamberler gibi Hz. Muhammed'in (s.a.v) de tek isteği görevini tamamladıktan sonra Allah'a kavuşmaktı. Resulullah (s.a.v) vefatına yakın sık sık bu arzusunu belirtmiş, gerçek dosta kavuşmanın huzur ve sükunu içinde vefat etmiştir.
