Kötülüğünden Korkulan Kişiye Güler Yüz Göstermek Zaruretten dolayı idarecinin huzura çıkmış ve övgüde bulunmadığı taktirde kendisine bir zararın geleceğinden korkuyorsa, bu kimse mazeretlidir. Çünkü şerden sakınmak için övgüde bulunmak caizdir. Bu konuda Ebü'd-Derda (r.a) şöyle demişitr: "Biz bazı insanların yüzüne karşı güleriz, halbuki kalbimiz onlara lanet eder." hz. Aişe (a.ah) anlatır: Adamın biri Allah Resülü'nün huzuruna gelmek için izin istedi. Resullullah (s.a.v.) "Ona izin verin; o aşiretin en kötü adamıdır" buyurdu. Adam içeri girince Resullullah (s.a.v.) onunla yumuşak konuştu. Adam oradan ayrılınca ben, " Ey Alla'ın Resülü! O adam hakkında söyleyeceğini söyledin, huzuruna girince de onunla yumuşak konuştun!" dedim. Bunun üzerine Resü'l-i Ekrem (s.a.v.) , "Ya Aişe ! İnsanların en kötüsü, şerrinden korkularak kendisine ikram edilen kişidir" buyurdu. Buhari,Edep,38;Müslim,Birr,73;Ebü Davut,Eded,5;Ahmet,Müsned,6/38,158,159;İbnEbu'd-Dünya,Kitabü's-Samt,nr.219. Bu durum sadece, güler yüz ve tebessümle karşılamaktan ibaret olduğu zaman caizdir. ama ona övgüler yağdırmak ise apaçık bir yalandır. Bu da, zaruret ve zorlama olmadan caiz olmak. Böyle bir durumda da yalana sadece misliyle karşılık verir. Şerrinden korunmak için güler yüz gösterdiği kişiye övgüde bulunmaz, batıl sözlerden onu tasdik etmez, tamam, anlamında başını sallamaz. Böyle yapmak münafıklıktır. Onun söylediği batıl sözleri inkar etmelidir. Buna gücü yetmezse diliyle susar, ancak kalbiyle inkar eder.
