Allah'ın Rahmetinden Ümit Kesmeyin Haramların da, haram mı helal mi olduğu net olmayan şüpheli şeylerin de yaygınlaştığı bir dönemdeyiz. Şeytanın ayartmaları, nefsin sınır tanımaz istek ve hevesleri, pek çok dış etken iradelerimizi zorlamakta ve hata edebiliyor, günaha düşebiliyoruz. Öte yandan hata yapmak, yanlışa düşmek mayamızda var. İlk insanın, babamız Hazreti Adem’in (aleyhisselam) yasağı çiğnediği için cennetten çıkartıldığını, ancak pişmanlık ve tövbesi neticesinde affedildiğini biliyoruz. Onun evlatları olarak yanılmamız da günah işlememiz de kaçınılmaz. Kimi zaman kul kimin mülkünde yaşadığını, kimin nimetleriyle rızıklandığını unutarak “kebâir” denilen, Kur’an-ı Kerim’de ve Sünnet’te hakkında tehditler bulunan büyük günahlara ve ister istemez büyük günahların da en ağırlarına düşmüş olabilir. Böyle bir durumda dahi Cenab-ı Allah’ın şu fermanı O’nun rahmetinin büyüklüğünü haber vermekte ve müminlere ümit aşılamaktadır: “De ki: Ey günahlara dalıp haddi aşan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Hiç şüphesiz Allah bütün günahları bağışlar. Şüphesiz O çok bağışlayan, çok acıyandır. Size azap gelip çatmadan önce Rabbinize dönün ve O’na teslim olun.” (Zümer, 53)
