Beni seversen sana şeker alırım! Söyle bakalım yavrucuğum! Anneciğini mi daha çok seviyorsun yoksa babanı mı ? sorusunu yavrucuğunuzun devlerini yakıp bütün bildiklerini tarumar eder. Çocuk : " ııık, mııık, gag guk" derkeeeen, olanı biteni bir kenara bırakıp uzaklara dalmıştır. Konuyu değiştirip kendini oyuna vermek ister ama (sevgi) kelimesinin koşullu bir yaklaşımla ölçüleceğini de kafasında bir kenara not etmiştir. Genellikle küçük yaşlarda çocuklar anne baba, kardeş, öğretmen ya da arkadaşları arasında seçim yapmaya zorlanır. Küçük ve masumca görünen bu tür şakalar temel olarak çocuk eğitiminde yalnış kabul edilen davranışları beraberinde getiriyor. Uzmanlara göre bu yaklaşım anne babaların " Ben şimdi sana bakıyorum. Sonra büyüyünce sen de bize bakacaksın" anlayışından da kaynaklanabiliyor. Doğrusu, sevgiyi bir tür karşılık gibi göstermektense çocuklara sevdiğinizi hissettirmenizdir. Böylelikle çocuğunuz bir tercih yapmak yerine sevgisini paylaşmayı ve ne olursa olsun ebeveyninin her ikisini de sevmeyi öğrenmeli. Bu tip karşılaştırmalar çocukları olumsuz etkilediği gibi cevap verirken seçim yapmak zorunda kalması yalan söylemeye de teşvik edilebiyor. Çocuklar zorla bir seçim yaptığında; eğer anneyi seçmişse babasına karşı, babayı seçmişse annesine karşı suçluluk duyuyor. " Bak! Beni seversen sana şeker alırım, çikolata alırım." gibi şakayla karışık sarf edilen sözler ise çocukta, sevginin " karşılık beklenen bir olgu" şeklinde yer etmesine neden oluyor. Çocuk sevgiyi somut bir meta olarak görüp beklenti karşılığında sevilmeyi ve sevmeyi öğreniyor.
