Tövbe; yapılan kötülüğü, işlenen günahı yada kabahati günah olduğunu bilip, onu bırakıp terk ederek Allah Azze ve celle'ye dönmek, O’ndan affetmesini, bağış lamasını dilemek, yaptıklarından pişman olduğunu da belirterek yalnız Allah Azze ve celle'ye yal varmak demektîr. Neden tövbe edilir? Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v) bir hadis-i şeriflerinde: “Bütün ademoğulları günahkardır, günahkarların en hayırlıları ise tövbe edenlerdir.” (İbn Mace, Zühd, 30) buyurmaktadır. Allah Azze ve celle kullarını tövbeye çağırmakta ve şöyle buyurmaktadır: “Ey müminler! Hepiniz toptan Allah’a tövbe ediniz ki, felaha edesiniz.” (Nur, 24/31) Başka bir ayette ise Cenab-ı Allah, Peygamberine şöyle buyurur: “De ki: “Ey çok günah işleyerek kendi öz canlarına kötülük etmede ileri giden kullarım! Al lah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz. Allah dilerse bütün günahları mağfiret eder. Çünkü O, çok affedicidir, merhamet ve ihsanı fazladır.” (Zümer, 39/53) Bu ayette Cenab-ı Allah, Peygamberine, günahkar kullara, Allah Azze ve celle'nin rah metinden umut kesmemelerini söylemesini emrediyor. Çünkü çok bağışlayan, çok acıyan Cenab-ı Allah, dilerse bütün günahları bağışlar. Bundan dolayı kullar, Cenab-ı Allah’ın azabı gelmezden önce Allah Azze ve celle'ye yönelmeli, O’na teslim olmalı, şirki ve bütün günahları bırakmalıdırlar. Tövbe etmek için önce aşağıdakileri yapmak gerekir. - Allah Azze ve celle'ye karşı günah işlediğini bilerek, bu günahtan dolayı Cenab-ı Allah’a sığınmak ve pişman olmak. - Bu suçu işlediği için üzülmek, Allah Azze ve celle'ye karşı böyle bir günah işlediğinden dolayı vicdanen rahatsız olmak. - Kul hakkını ilgilendiriyor ise o kişi ile helalleşmek. Bu mevzuları yerine getirdikten sonra Estağfirullah demeyle tövbe edilebileceği gibi aşağıdaki duaları okuyarak da tövbe edilebilir. استغفر الله استغفر الله استغفر الله العظيم الكريم اللذي لا الاه الاهو الحي القيوم واتوب اِليْهِ توبة عبد طالم لنفسه لا يملك لنفسه موتا ولا حياة و لا نشوراوَاَسْاَلُهُ لتََّوْبَةَ وَلْمَغْفِرَةَ وَلْهِداَيَةَلَناَ اِنَّهُ هُوَ لتَّوّاَبٌ رَحِيمُ “Estağfirullah. Estağfirullah. Estağfirullahe’l-azim el-kerim, ellezi la ilahe illa hüve’l-hayyü’l-kayyûmü ve etûbü ileyhi, tevbete abdin zalimin li-nefsihi, la yemlikü li-nefsihi mevten vela hayaten vela nüşûra. Ve es-elühü’t-tevbete ve’l-mağfirete ve’l-hidayete lena, innehû, hüve’t-tevvabü’r-rahim.” “Ya rabbi! Bu ana gelinceye kadar benim elimden, dilimden, gözümden, kulağımdan, ayağımdan ve elimden bilerek veya bilmeyerek meydana gelen bütün günah ve hatalarıma tevbe ettim, pişman oldum. Küfür, şirk, isyan, günah ve kusur her ne türlü hal vaki oldu ise, cümlesine tevbe ettim, pişmanlık duydum. Bir daha yapmamaya azm ü cezm ü kast ettim. Sen bu tevbemi kabul eyle. Nefsime uyup, şeytana tabi olup da aynı günah ve kusurları bir daha tekrar etmeme imkan verme, ya Rabbi. Bir daha iman ve ikrar ediyorum ki, Peygamberlerin evveli adem Aleyhisselam, ahiri ise Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem), bu ikisi arasında her ne kadar peygamber gelip geçtiyse, Bunların cümlesine inandım, iman ettim, hepsi de haktır ve gerçektir. Bütün peygamberlere, onlara gönderilmiş olan İlahi kitaplara ve içindeki emirlere şeksiz ve şüphesiz iman ettim, dilimle ikrar, kalbimle tasdik ediyorum ve yine iman ve ikrar ediyorum ki en son kitap Kur’an-ı Azimüşşan ve en son Peygamber de Hazret-i Muhammed Aleyhisselam’dır.”
